Veien

4. Søndag i påsketiden

TMB

Gudstjenesten i Landvik 17 april er starten på en lokal pilegrimsvandring. Slike vandringer har blitt en ny trend, men er også en lang og tung tradisjon av trosvandringer. Og det kan være mange gode grunner til å komme seg på to bein når vi er blitt så mye firehjulsmennesker som vi er.

Vi kan miste ett eller annet når vi raser av gårde. Og tror lykken er å ha fått motorvei til Kristiansand. Selv om det på mange måter er en liten lykke.

«Jeg fant det på veien» er en vending som gir mening for en hverdagslig opplevelse.

«Fant det på veien» finner vi i dagens tekster.

Et godt uttrykk for tid og evighet.

De første kristne ble ganske enkelt kalt «de som hørte til Veien». Slik finner du uttrykket med stor V der Paulus ble sendt til Damaskus for å forfølge dem som trodde og med stor V når det heter om stattholder at han hadde god kjennskap til Veien.

Hvor kom uttrykket fra?

Jo, fra dagens evangelium:

 4 Og dit eg går, veit de vegen.»  5 Tomas seier til han: «Herre, vi veit ikkje kvar du går; korleis kan vi då vita vegen?» 6 Jesus seier: «Eg er vegen, sanninga og livet. Ingen kjem til Far utan gjennom meg.  Joh 14,1-11

Troen er å finne veien gjennom livet og veien i livet og målet i dag og målet der fremme.

Jesus beskriver omvendelsen som et valg mellom den smale vei til frelse og den brede vei til fortapelsen.

Troen som veikryss og vandring:

Det store avgjørende livsvalget og det mange små avveiene, utveiene, blindveiene, snarveiene langs vandringen.

Tro er å ha Herren med seg på veien, men et enda sterkere bilde er å gå på Herrens vei.

Og altså i mest fortettet form: «Jesus ER veien».

Han ikke bare viser vei og hjelper med vandringen.

Livssamfunnet med ham er selve veien.

Livet byr på mange overraskelser med en Askeladdens åpenhet for å finne. «Jeg fant, jeg fant»

Men må veien komme deg i møte ved at du selv blir funnet langs den. Funnet av ham som går langs veiene for å lete.

«Enhver reise er en omvei hjem» leste jeg på en plakat på en flyplass en gang.

Ja, nettopp det.

Reisen frem er reisen hjem.

Til farshuset.

Opphavet.

Gud.

Jesus.

Denne søndagen har mange reisebeskrivelser for og om veien.

26 Lyft auga mot det høge og sjå:  Kven har skapt alt dette? Han som tel stjernehæren,fører dei ut og kallar dei alle ved namn.  Hans kraft er så stor og hans styrke så veldig  at ikkje éin skal mangla.    
    27 Kvifor tenkjer du, Jakob, kvifor seier du, Israel: «Min veg er løynd  for Herren, min Gud bryr seg ikkje om min rett»?
    28 Veit du ikkje, har du ikkje høyrt?  Herren er den evige Gud  som skapte endane av jorda. Han blir ikkje trøytt og ikkje sliten, ingen kan utforska hans forstand.  29 Han gjev den trøytte kraft, og den som ikkje har krefter, gjev han stor styrke.  30 Gutar blir trøytte og slitne,unge menn snublar og fell.          
    31 Men dei som ventar på Herren, får ny kraft,dei lyfter vengene som ørna, dei spring og blir ikkje slitne, dei går og blir ikkje trøytte. Jes 40,26-31

Nei, din livsvei er ikke skjult. Han vandrer med deg og kjenner gnagsårene, støvet, trettheten, lengselen: og han sier: sitt ned og hvil deg!

Og fra det skrift, Apostlenes gjerninger, der troen ble kalt Veien hører vi i dag denne veiberetningen:

26 Ein engel frå Herren tala til Filip og sa: «Gjer deg ferdig og gå sørover på vegen som fører frå Jerusalem til Gaza.» Dette er ei aud strekning. 27 Filip gjorde seg ferdig og tok ut. Då fekk han sjå ein etiopisk hoffmann, ein høg embetsmann som hadde tilsyn med skattkammeret hos Kandake, dronninga i Etiopia. No hadde han vore i Jerusalem for å tilbe. 28 Han var på veg heim og sat i vogna si og las frå profeten Jesaja. 29 Då sa Anden til Filip: «Gå bort og hald deg attmed den vogna.» 30 Filip sprang dit bort og høyrde at han las frå profeten Jesaja. «Skjønar du det du les?» spurde han. 31 «Korleis kan eg vel det når ingen rettleier meg?» svara han. Og han bad Filip koma opp og setja seg ved sida av han. 32 Det stykket i Skrifta som han las, var dette:
           Lik ein sau dei fører til slakting, lik eit lam som teier når det blir klipt,
           lét han ikkje opp sin munn.          
    33  Då han var fornedra,  vart dommen over han bortteken.
           Kven kan fortelja om hans ætt? For livet hans er rykt bort frå jorda.
34 Hoffmannen sa då til Filip: «Sei meg, kven er det profeten talar om her? Er det om seg sjølv eller om ein annan?» 35 Då tok Filip til orde. Han begynte med dette skriftordet og forkynte evangeliet om Jesus for han. 36 Medan dei køyrde frametter vegen, kom dei til ein stad der det var vatn, og hoffmannen sa: «Sjå, her er vatn. Kva er til hinder for at eg blir døypt?» 37 *«Trur du av heile ditt hjarte, så kan det gjerast», sa Filip. «Eg trur at Jesus Kristus er Guds Son», svara han.• 38 Så lét han vogna stansa, og dei steig ned i vatnet, både Filip og hoffmannen, og Filip døypte han. 39 Då dei steig opp av vatnet, rykte Herrens Ande Filip bort, og hoffmannen såg han ikkje meir. Han fór glad sin veg.

Apg 8,26-39

«Gjør deg ferdig og gå sørover på veien» var engelens ord Filip.

Noen av oss legger ut på en liten vandringer sør og vest over.

Andre kjøre hjem. Eller finner andre mål for ferden fra Landvik kirke i dag.

Men alle kalles vi til å være pilegrimer på jord. Ha et evig mål for vandringen og Jesus med oss på veien.

Eller vandre med Jesus som veien.

Så derfor: uansett hvor mange skritt du har igjen av vandringen kan det sies om deg som med hoffmannen fra Etiopia

Du fòr glad din veg!